If I Needed You - The Broken Circle Breakdown (Official)

Ze belde. Of ik eens langs wilde komen want ze was met het laatste stukje van haar leven bezig. Ze had vragen over haar twee kinderen die ze achter moest laten. O,ja, het had enige haast want ze had niet alle tijd meer van de wereld.
En zo zat ik op een woensdagmorgen aan de koffie in een huiskamer die gedomineerd werd door een ziekenhuisbed met een vrouw die ik voor het eerst en tevens voor het laatst zou ontmoeten. Ze was een alleenstaande moeder met een dochter van tien en een zoon van dertien. Kinderen met een rugzakje. Ze had pas enkele maanden geleden gehoord dat ze ziek was en moest al de tijd die ze had gebruiken om het zo goed mogelijk te gaan regelen voor haar kinderen. Papa was niet in beeld, althans niet voor de opvoeding. Dus moest er een gezin gezocht worden voor haar kinderen. Een gezin dat hen liefdevol welkom zou heten en dat om zou kunnen gaan met de gebruiksaanwijzing die het rugzakje met zich meebracht. Een gebruiksaanwijzing die zij weliswaar goed kende maar voor anderen vaak ingewikkeld was.
Met alle kracht en vooral met alle moederliefde die ze in zich had, streed ze voor een nieuw en veilig thuis voor haar kinderen. En het was haar gelukt.
Haar vraag aan mij was wat ze moest met adviezen van anderen dat de kinderen aan 'rouwverwerking' moesten doen. Toen ik antwoordde dat dat nu niet aan de orde was, dat die veilige plek, dat nieuwe thuis en het samen nog zo goed mogelijk hebben in die laatste periode belangrijker was, slaakte ze een zucht van verlichting. Precies zo voelde zij het ook. Ik sprak met haar hoe ze het aanpakte rond het afscheid, of ze dingen voor de kinderen zou achterlaten, of ze brieven voor hen geschreven had, bleek dat ze aan alles gedacht had, ze had het niet beter kunnen doen. We spraken over de mogelijkheid tot behoefte aan begeleiding in de toekomst en hoe dat dan aan te pakken. Want natuurlijk krijgen haar kinderen nog veel voor de kiezen en valt er heel wat rouw aan te kijken. Papa uit beeld, mama dood, je ouderlijk huis achterlaten, verhuizen naar een andere streek, wennen aan een nieuw gezin, naar een nieuwe school, ga er maar aan staan.
We namen afscheid: welkom en afscheid in één ontmoeting met een bijzondere vrouw. Drie weken na de ontmoeting las ik de rouwadvertentie in de krant. Twee kinderen blijven achter, veel te jong, met in hun herinnering een fantastische moeder. Een diepe buiging van mij voor haar.